Ter voorbereiding op de wet die de Pensioen- en Spaarfondsenwet moet gaan vervangen zijn in de periode 2002 tot 2004 vier brieven van het kabinet (Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) naar de Tweede Kamer gestuurd die verhelderen wat de nieuwe wet beoogt:
- Brief van de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid J.F. Hoogervorst van 27 maart 2002.
- Brief van de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid M. Rutte van 21 november 2003.
- Brief van de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid M. Rutte van 6 februari 2004.
- Brief van de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid M. Rutte van 9 februari 2004.
In deze Kamerstukken komen alle vraagstukken weer aan de orde:
- leeftijdsgrenzen voor deelname aan een pensioenregeling;
- witte vlekken
- keuzemogelijkheden en beleggingsvrijheid
- pensioenbreuken
- transparantie
- bestendig pensioen waarbij de garantie van een nominaal pensioen wordt genoemd.
- bestemming overschotten en oplossen tekorten
Opnieuw wordt hier het vraagstuk van gegarandeerde pensioenen opgeworpen waarvoor een Financieel Toetsingskader wordt ontworpen. Dit blijkt van belang omdat werkgevers verlost willen worden van de dreiging dat ze zouden moeten bijstorten als pensioenen te laag zouden worden. In feite willen ze af van de arbeidsvoorwaarde pensioen. Weliswaar ligt de pensioenpremie bij cao-onderhandelingen op tafel, maar ze willen af van het verband tussen de hoogte van de premie en een pensioen waarmee een (ex)werknemer zijn leven kan voortzetten, want dat verband zou te veel onzekerheid veroorzaken. In de praktijk draaiden de pensioenfondsen, dankzij hun gespreide beleggingsbeleid, goed en hoefde er vrijwel nooit te worden bijgestort. Het Financieel Toetsingskader haalt verantwoordelijkheid bij de pensioenfondsen weg en verlegt de aandacht naar het financiële beleid van De Nederlandsche Bank (DNB). In de premieregeling van de nieuwe Wet Toekomst Pensioenen zijn werkgevers helemaal van deze last verlost!
Enkele van de hierboven genoemde vraagstukken worden ook met de recente WTP niet opgelost of worden zelfs groter: dit betreft bijvoorbeeld de witte vlekken en het gebrek aan transparantie.