Zondagavond 21 mei 2023 Telegraaf.
In het nieuwe pensioenstelsel geen enkele zekerheid meer!
En dat had simpel voorkomen kunnen worden door met artikel 15 lid 4 IORP I te werken, de pensioenverplichtingen berekenen met het veracht rendement, zoals alle andere landen doen, waaronder Belgie.
In het nieuwe pensioenstelsel geen enkele zekerheid meer!
En dat had simpel voorkomen kunnen worden door met artikel 15 lid 4 IORP I te werken, de pensioenverplichtingen berekenen met het veracht rendement, zoals alle andere landen doen, waaronder Belgie.
(reactie Wilma Berkhout)
Quote:
"„We hadden ook kunnen overstappen naar het Belgische stelsel, waar ze rekenden met verwacht rendement in plaats van met risicovrije rente. Dan zijn indexaties sneller in de lucht en was het huidige stelsel verder goed voor elkaar.”
Daarover gaat de procedure Wouters/Bakker in Kort geding op 7 juni 2023.
Het artikel:
Expert onderschrijft waarschuwing wetenschappelijk bureau CDA:
’In nieuw pensioenstelsel geen enkele zekerheid meer’
Door Willemijn van Benthem
Eerder deze week luidde het wetenschappelijk bureau van het CDA de noodklok over de Pensioenwet met het bericht dat de overstap naar een nieuw pensioenstelsel te riskant zou zijn. Volgens deze denktank zouden alle pensioenspaarders in grote onzekerheid worden gestort over hun opgebouwde pensioen. Jacintha van Bijnen van AON vindt dat het wetenschappelijk bureau een punt heeft.
„Ja, het huidige stelsel heeft kromme regelingen, zoals dat bij een hoog rendement en een lage rente, er geen indexatie mag worden doorgevoerd. En bij een hoge rente en een laag rendement juist weer wel”, zegt Van Bijnen. Daarentegen, zegt ze, weten mensen nu wel waar ze aan toe zijn. „Voor 97,5% staat vast dat en wat ze uitgekeerd krijgen.” En daar zit volgens haar het grootste debacle.
Geen zekerheid meer
„In het nieuwe pensioenstelsel is die zekerheid er helemaal niet meer”, zegt de expert. „Dan varen de pensioenen mee op de beurs en dat ziet de gepensioneerde, de deelnemer direct terug. Gaat het goed, dan krijg je meer, gaat het minder goed op de beurs, dan kan de uitkering een jaar later zomaar maandelijks een stuk lager liggen.” Ze vraagt zich af of mensen – en vooral gepensioneerden – dat wel voldoende beseffen.
„Niet iedereen vindt onzekerheid fijn, zeker met hun pensioen willen mensen vaak weten waar ze aan toe zijn. Maar ze kunnen niet kiezen of ze wel of niet willen meegaan naar het nieuwe stelsel. Dit is het, er is geen bezwaarmogelijkheid.” Ze vindt dat meteen ook een teken aan de wand. „Als de overheid zeker was geweest van haar zaak, hadden ze toch geen moeite gehad om zich te verdedigen?”
Niet meer terug
Wat Van Bijnen ook lastig vindt, is dat we sowieso niet meer terug kunnen. „De grote pensioenfondsen hebben afgelopen jaar flink geïndexeerd, omdat het lange tijd niet kon. Maar door de nieuwe tijdelijke regelgeving, dat de fondsen bij een lagere dekkingsgraad mochten verhogen, hebben ze miljarden uitgedeeld.” Dat betekent, dat als de nieuwe pensioenwet niet zou doorgaan, de fondsen juist te weinig in kas hebben voor een voldoende hoge dekkingsgraad.
„Ze hebben een voorschot genomen, eigenlijk veel te vroeg voor Sinterklaas gespeeld. Als de wet niet doorgaat, komen ze in de problemen. Sterker, dan kan er zelfs gekort worden.” Daarom zegt ze, zitten we eigenlijk op ’een point of no return’. We kunnen niet meer terug. „De politieke druk is zo groot. Niet doen is geen optie.”
Slechtere tijden
Haar laatste punt is dat de rekenmodellen die zijn gebruikt, geen rekening hebben gehouden met de huidige, slechtere economische tijd door de oorlog in Oekraïne en de inflatie. Dat vindt hoogleraar en fiscaal jurist Herman Kappelle onzin. „Ook Pieter Omtzigt stelde die vraag in de Tweede Kamer, maar toen kreeg hij terecht als weerwoord: ’Maar heb je deze huidige economische situatie doorgerekend voor het oude stelsel?’”
Volgens Kappelle moet er toch ook naar de andere kant van de medaille worden gekeken. „Zoals het ging, kon het niet meer. De oude wet voldeed niet langer. Dat bleek wel uit het jarenlang niet kunnen indexeren, terwijl er een enorm vermogen op de rekeningen van de pensioenfondsen stond.”
Ambitie hoog
Ook vindt hij dat het oude (huidige) stelsel ook onzekerheid geeft. „Toegegeven, minder dan in het nieuwe stelsel, maar je moet zekerheid loslaten om toch andere voordelen te behalen: de premies gaan nu niet omhoog en de ambitie om het pensioenvermogen per persoon te laten groeien en uit te keren, is hoog.” De buffers die nu steeds moesten worden aangehouden, zijn niet meer nodig, behalve voor een deel van de deelnemers die eventueel tegenvallende beleggingsresultaten gaan krijgen.
En daardoor minder uitkering ontvangen tegen die tijd. „Dus er is nog altijd solidariteit, er is nog altijd enige zekerheid, maar de papieren zekerheid zoals we die tot nu toe hadden, en die garandeerde dat voor 97,5% zeker de uitkeringen werden verzorgd, die verdwijnt.”
Knelpunten
Dat na de stemming het werk nog niet klaar is, is ook volgens Kappelle een feit. Ook hij ziet wel organisatorische knelpunten. „Het is de vraag of er genoeg adviseurs zijn en of de ict-systemen het aan kunnen en op orde zijn. Maar ik heb er vertrouwen in dat het tot een goed einde wordt gebracht. Je belooft geen dingen die je niet waar kunt maken.”
Dat weet Van Bijnen niet zeker. „We hadden ook kunnen overstappen naar het Belgische stelsel, waar ze rekenden met verwacht rendement in plaats van met risicovrije rente. Dan zijn indexaties sneller in de lucht en was het huidige stelsel verder goed voor elkaar.”
Daarover gaat de procedure Wouters/Bakker in Kort geding op 7 juni 2023.
Het artikel:
Expert onderschrijft waarschuwing wetenschappelijk bureau CDA:
’In nieuw pensioenstelsel geen enkele zekerheid meer’
Door Willemijn van Benthem
Eerder deze week luidde het wetenschappelijk bureau van het CDA de noodklok over de Pensioenwet met het bericht dat de overstap naar een nieuw pensioenstelsel te riskant zou zijn. Volgens deze denktank zouden alle pensioenspaarders in grote onzekerheid worden gestort over hun opgebouwde pensioen. Jacintha van Bijnen van AON vindt dat het wetenschappelijk bureau een punt heeft.
„Ja, het huidige stelsel heeft kromme regelingen, zoals dat bij een hoog rendement en een lage rente, er geen indexatie mag worden doorgevoerd. En bij een hoge rente en een laag rendement juist weer wel”, zegt Van Bijnen. Daarentegen, zegt ze, weten mensen nu wel waar ze aan toe zijn. „Voor 97,5% staat vast dat en wat ze uitgekeerd krijgen.” En daar zit volgens haar het grootste debacle.
Geen zekerheid meer
„In het nieuwe pensioenstelsel is die zekerheid er helemaal niet meer”, zegt de expert. „Dan varen de pensioenen mee op de beurs en dat ziet de gepensioneerde, de deelnemer direct terug. Gaat het goed, dan krijg je meer, gaat het minder goed op de beurs, dan kan de uitkering een jaar later zomaar maandelijks een stuk lager liggen.” Ze vraagt zich af of mensen – en vooral gepensioneerden – dat wel voldoende beseffen.
„Niet iedereen vindt onzekerheid fijn, zeker met hun pensioen willen mensen vaak weten waar ze aan toe zijn. Maar ze kunnen niet kiezen of ze wel of niet willen meegaan naar het nieuwe stelsel. Dit is het, er is geen bezwaarmogelijkheid.” Ze vindt dat meteen ook een teken aan de wand. „Als de overheid zeker was geweest van haar zaak, hadden ze toch geen moeite gehad om zich te verdedigen?”
Niet meer terug
Wat Van Bijnen ook lastig vindt, is dat we sowieso niet meer terug kunnen. „De grote pensioenfondsen hebben afgelopen jaar flink geïndexeerd, omdat het lange tijd niet kon. Maar door de nieuwe tijdelijke regelgeving, dat de fondsen bij een lagere dekkingsgraad mochten verhogen, hebben ze miljarden uitgedeeld.” Dat betekent, dat als de nieuwe pensioenwet niet zou doorgaan, de fondsen juist te weinig in kas hebben voor een voldoende hoge dekkingsgraad.
„Ze hebben een voorschot genomen, eigenlijk veel te vroeg voor Sinterklaas gespeeld. Als de wet niet doorgaat, komen ze in de problemen. Sterker, dan kan er zelfs gekort worden.” Daarom zegt ze, zitten we eigenlijk op ’een point of no return’. We kunnen niet meer terug. „De politieke druk is zo groot. Niet doen is geen optie.”
Slechtere tijden
Haar laatste punt is dat de rekenmodellen die zijn gebruikt, geen rekening hebben gehouden met de huidige, slechtere economische tijd door de oorlog in Oekraïne en de inflatie. Dat vindt hoogleraar en fiscaal jurist Herman Kappelle onzin. „Ook Pieter Omtzigt stelde die vraag in de Tweede Kamer, maar toen kreeg hij terecht als weerwoord: ’Maar heb je deze huidige economische situatie doorgerekend voor het oude stelsel?’”
Volgens Kappelle moet er toch ook naar de andere kant van de medaille worden gekeken. „Zoals het ging, kon het niet meer. De oude wet voldeed niet langer. Dat bleek wel uit het jarenlang niet kunnen indexeren, terwijl er een enorm vermogen op de rekeningen van de pensioenfondsen stond.”
Ambitie hoog
Ook vindt hij dat het oude (huidige) stelsel ook onzekerheid geeft. „Toegegeven, minder dan in het nieuwe stelsel, maar je moet zekerheid loslaten om toch andere voordelen te behalen: de premies gaan nu niet omhoog en de ambitie om het pensioenvermogen per persoon te laten groeien en uit te keren, is hoog.” De buffers die nu steeds moesten worden aangehouden, zijn niet meer nodig, behalve voor een deel van de deelnemers die eventueel tegenvallende beleggingsresultaten gaan krijgen.
En daardoor minder uitkering ontvangen tegen die tijd. „Dus er is nog altijd solidariteit, er is nog altijd enige zekerheid, maar de papieren zekerheid zoals we die tot nu toe hadden, en die garandeerde dat voor 97,5% zeker de uitkeringen werden verzorgd, die verdwijnt.”
Knelpunten
Dat na de stemming het werk nog niet klaar is, is ook volgens Kappelle een feit. Ook hij ziet wel organisatorische knelpunten. „Het is de vraag of er genoeg adviseurs zijn en of de ict-systemen het aan kunnen en op orde zijn. Maar ik heb er vertrouwen in dat het tot een goed einde wordt gebracht. Je belooft geen dingen die je niet waar kunt maken.”
Dat weet Van Bijnen niet zeker. „We hadden ook kunnen overstappen naar het Belgische stelsel, waar ze rekenden met verwacht rendement in plaats van met risicovrije rente. Dan zijn indexaties sneller in de lucht en was het huidige stelsel verder goed voor elkaar.”
Lees hier de bijdrage in de Telegraaf (alleen voor abonnees van de Telegraaf)